Scena Otwarta w CSM Spektakle - 4 pory roku, Święto wiosny

Fot: Przemysław Sroka

"The Four Season - Feminizma" 
("Cztery Pory Roku - Feminizm")

 

Przemijające pory roku począwszy od wiosny po zimę niosą za sobą pewien rodzaj symbolicznego porównania natury z rozwojem ludzkiego życia. To nie pierwszy raz kiedy autorzy są zainspirowani tym porównaniem, jednakże w tym przypadku jest to widziane bardziej intensywnie – z perspektywy kobiecej. To sprawia, że podróż staje się wyjątkowa. Dziewczyna będąc jeszcze dzieckiem bojaźliwie zbliża się do płci przeciwnej, której świat jest dla niej zagadką. W istocie, nie ma ona wstępu do tego świata, bez względu, czy jest tam z kimś spokrweniona, czy nie. Ciągle doświadcza, że świat mężczyzn jest bardzo trudny, jest jak zamknięty krąg, z którego kobiety są wykluczone od samego początku. Jest to kobieta o silnej woli, która stawia czoła sytuacji i nie ważne, że niejednokrotnie próbuje zaistnieć w świecie godnym „uznania męskiego” – nikt nie poświęca jej uwagi, dopóki nie zacznie „posługiwać się” swoim ciałem i kobiecością. Próbuje w ten sposób użyć tego jako broni, żeby przebić się przez „szklany sufit”, który niewidzialnie rozciąga się na płaszczyźnie dwóch płci i blokuje jej drogę, aby wyjść na przód…

 


Obsada: Szandra Szigyártó, Noémi Pataki, Tamás Borovics, Róbert Kiss, Petra Bocsi,  Zsófia Takács, Gergely Czár, Vencel  Csetényi, Tamás Hegedűs, M. Gergő Horváth, Lotár Vincze, Enikő Kovács, Janka Nier, Zsolt Aradi, Gabriella Bacsó
Muzyka: Antonio Vivaldi
Napisana przez: Nagy Kriszta Tereskova
Oświetlenie: Ferenc Stadler
Scenografia: Balázs Cziegler
Konstruktor scenerii: Scabello Bt.
Kostiumy: Bianca Imelda Jeremias
Choreografia: Tamás Juronics


 


"The Rite of Spring"
("Święto Wiosny")

 

Szczątki przeszłości pewnych ludzi łączy zamknięta społeczność, w której nie mogą znaleść celu. Nie mają pojęcia w jakim kierunku zmierza ich życie, a bezustanne poszukiwanie ucieczki staje się nie do zniesienia: są oni zobowiązani do podjęcia wspólnej decyzji – jednoznacznie zniszczyć złudzenia teraźniejszości i dążyć do rozpoczęcia nowgo życia. Przykre rozpoznanie teraźniejszości daje o sobie znać, a powstanie nowego życia wymaga wspólnego poświęcenia. „The Rie of Spring” („Święto Wiosny”) Stravinskiego jest przerysowane pod kątem dwudziestego wieku: współczesna interpretacja zbawienia, poświęcenia, przemiany i ofiarowania. Samowystarczalne społeczeństwo powoli odchodzi od przeszłości nie mając pełnego wyobrażenia o przyszłości. Jedynym sposobem zweryfikowania powodu do przetrwania społeczeństwa jest wskazanie konkretnego celu, a tym celem jest życie, które ma prawo zaistenieć, ale też runąć, ostatecznie społeczeństwo pada ofiarą własnego upadku
i składa ofiarę z siebie.

 


Tancerze: Róbert Kiss, Petra Bocsi,  Zsófia Takács, Gergely Czár, Vencel  Csetényi, Tamás Hegedűs, M. Gergő Horváth, Lotár Vincze, Enikő Kovács, Janka Nier, Zsolt Aradi, Gabriella Bacsó, Szigyártó Szandra
Muzyka: Igor Sztravinszki
Oświetlenie: Ferenc Stadler
Kostiumy: Bianca Imelda Jeremias
Konsultacje: András Almási-Tóth
Choreografia: Tamás Juronics


 


 Szeged Contemporary Dance Company
 

Szeged Contemporary Dance Company to wiodący węgierski teatr tańca współczesnego. Występuje na scenach węgierskich i międzynarodowych, zdobywając wiele nagród branżowych i uznanie publiczności. Przez 30 lat zespół stworzył 130 choreografii (zarówno pod okiem Tamása Juronics jak i międzynarodowych choreografów zaproszonych do współpracy). Odwiedził ponad 30 krajów i współpracował z ponad 200 tancerzami. Dyrektorem wykonawczym jest András Pataki. 

Tamas Juronics jest tancerzem, choreografem i reżyserem zarówno Szeged Contemporary Dance Company jak i Teatru Narodowego Szeged. Ukończył studia na Węgierskiej Wyższej Szkole Sztuki Tańca i dołączył do zespołu baletowego w 1990 roku na zaproszenie dyrektora Zoltana Imre. W 1991 r. Juronics rozpoczął prace choreograficzne a w 1993 r. został dyrektorem artystycznym Szeged Contemporary Dance Company. Jego prace zdobyły uznanie międzynarodowego środowiska artystycznego, jest laureatem Nagrody Kossuth za wybitne osiągnięcia artystyczne.


Integralną częścią jego twórczości są narracyjne spektakle, które zawierają dogłębnie przemyślaną choreografię i język wizualny z elementami teatralnymi. Juronics tworzy sugestywną scenerię, sięga po efekty specjalne, skomplikowaną reżyserię światła a przede wszystkim muzykę znanych mistrzów klasycznych. Dzięki temu możemy podziwiać taniec współczesny w niezwykłe intensywnym teatralnym wydaniu.